Efes’te dokumacılık hem ev içi üretim hem de ticari bir zanaat olarak yaşamaktaydı. Dokumacılar, koyun yününden veya keten liflerinden eğirdikleri ipliklerle tezgahlarda kumaş dokurlardı. Antik kaynaklar, Efes ve çevresinin kaliteli tekstil ürünleriyle ünlü olduğunu belirtir. Nitekim komşu kent Hierapolis’te üretilen dokumaların Efes limanı üzerinden Akdeniz ülkelerine sevk edildiğini anlatan bir yazıt bulunmaktadır. Efesli dokumacıların tezgâhlarında, çözgü ipliklerini gergin tutmak için pişmiş toprak tezgâh ağırlıkları kullanılıyordu. Kentte yapılan arkeolojik kazılarda, özellikle Yamaç Evleri’nde çok sayıda kirman (işli) ve tezgâh ağırlığı gibi dokuma araçlarının ortaya çıkarılması, dokumacılığın evlerde yaygın bir uğraş olduğunu göstermektedir. Kadınlar genellikle evin bir odasında dikey kara tezgâh üzerinde kumaş üretirken, terziler ise bu kumaşları ölçüp biçerek giysilere dönüştürüyorlardı. Peplos ve himation gibi geleneksel giysiler, ustaların maharetiyle farklı bedenlere uygun kesilip dikilir; zengin kesimler için ipek gibi ithal iplikler ve parlak brokar dokumalar dahi kullanılırdı. Efes dokumaları, doğal boyalar ile renklendirilip çeşitli motiflerle süslenerek dönemin modasına yön verirdi. Dokumacılık ve terzilik, hem kentin kendi ihtiyaçlarını karşılayan hem de ihraç ürünler veren bir sektör olarak Efes ekonomisinin önemli bir parçasını oluşturmuştur.