Antik Efes tasarımında kültürel ve dini semboller önemli yer tutuyordu. Kentin koruyucu tanrıçası Artemis’e atfedilen semboller sıkça kullanıldı: Örneğin Artemis’in simgesi arı, Efes şehrinin de sembolü haline gelmiş ve hatta kentte basılan sikkelerde bir demokrasi simgesi olarak yer almıştır. Sikkeler üzerinde en çok görülen diğer motif ise Artemis’in kutsal hayvanı olan geyik figürüydü; Helenistik dönemden Roma dönemine dek Efes sikkelerinde geyik motifi süreklilik göstermiştir. Geyik, avcı tanrıçanın koruyuculuğunu temsil eder şekilde bazen Artemis’i taşıyan ya da yanında duran biçimde tasvir edilirdi. Arı figürü de bereket ve ruhaniyeti temsil eden bir motif olarak Efes’te değer görmüştür – Artemis kültündeki ritüellerde bile arının özel bir yeri bulunurdu. Bunun yanı sıra ev mozaiklerinde ve diğer süslemelerde Dionysos kültüne ait imgelere de rastlanırdı. Özellikle Efes’in zengin evlerindeki mozaiklerde, Eros’un panterli arabası, horoz, tavus kuşu, asma yaprağı, üzüm salkımları ve Dionysos ile Ariadne’nin portreleri gibi canlı motifler kullanılmıştır. Bu motifler, hem mitolojik hikâyelere gönderme yaparak eve sanatsal bir atmosfer katar, hem de ev sahibinin inanç ve zevklerini yansıtırdı. Ayrıca yazıtlar ve kitabeler de tasarımın bir parçasıydı; mezar stelleri veya adak taşlarında yazılar çoğunlukla kabartma süslemeler ve çerçeve motiflerle birlikte işlenir, böylece yazının kendisi de dekoratif bir unsur haline gelirdi. Kısaca, antik Efes’te tasarım dili, semboller ve motifler aracılığıyla toplumun inançlarını, statüsünü ve estetik anlayışını görsel biçimde ifade etmekteydi.